Od schroniska w Dolinie Pięciu Stawów idziemy niebiesko znakowanym, spacerowym szlakiem, przechodząc kolejno wzdłuż brzegów Przedniego, Małego i Wielkiego Stawu. Mały Staw, zgodnie z nazwą, zdecydowanie odróżnia się wielkością od pozostałych zbiorników wodnych doliny. Tuż obok tego maleńkiego oczka wodnego znajduje się malowniczo położona, drewniana chatka, która pełniła niegdyś rolę schroniska.
W ciągu 10 minut dochodzimy do drewnianego mostku, który umożliwia przejście nad strumieniem Roztoki, wypływającym z pobliskiego Wielkiego Stawu. Znajdujemy się teraz tuż nad progiem Wielkiej Siklawy - największego tatrzańskiego wodospadu, którym opada Roztoka tworząc 70-metrowej wysokości kaskadę wodną. W stronę wodospadu i dalej w dół do Wodogrzmotów Mickiewicza prowadzi stąd zielono znakowana ścieżka.
Przechodząc przez mostek i idąc dalej za niebieskimi znakami podchodzimy wśród kosówek do rozdroża, gdzie skręcamy w prawo żółtym szlakiem. Odchodząc coraz bardziej od Wielkiego Stawu podchodzimy na krótkim odcinku łagodnie, później bardziej stromo po dolnych partiach południowo-wschodniego zbocza Koziego Wierchu. Ścieżka przechodzi następnie w długi, prawie poziomy trawers prowadzący najpierw wschodnim zboczem Koziego Wierchu, a następnie w poprzek progu u wylotu Dolinki Buczynowej. Szlak wiedzie ponad stromą ścianą opadającą do Doliny Roztoki, w bezpiecznej odległości od urwiska.
Wypełniony złomami skalnymi polodowcowy kocioł wiszącej Dolinki Buczynowej otoczony jest z trzech stron urwistymi ścianami szczytów, przez które przechodzi Orla Perć (Czarne Ściany, Granaty, Orla Baszta, Wielka Buczynowa Turnia). Opuściwszy próg dolinki idziemy pod południowym zboczem Małej Buczynowej Turni, przechodząc w poprzek Szerokiego Żlebu Buczynowego. Płynący żlebem potok wraz kilkoma innymi dopływami tworzą poniżej niewidoczny ze szlaku wodospad Buczynowej Siklawy opadający do Doliny Roztoki.
Łatwy, prawie poziomy odcinek kończy się mniej więcej po godzinie od wyjścia ze schroniska. Ścieżka odbija teraz prowadząc zakosami pod górę wzdłuż stromego zbocza, którym mamy do pokonania 400 metrów różnicy poziomów. Szlak dochodzi wyżej do Żlebu pod Krzyżnem, prowadząc po jego lewej stronie. Porastająca zboczę trawa nadaje temu miejscu łagodności mimo znacznej stromizny. Na całej trasie nie napotkamy trudności technicznych, a łatwa, choć męcząca ścieżka prowadzi aż na samą górę. Im wyżej, tym lepsze widoki. Wspaniale prezentuje się Lodowy i Jaworowy Szczyt. W dole widać i słychać wodospad Wielkiej Siklawy. Osiągnąwszy wysokość około 2000 m n.p.m. ścieżka odchodzi w lewo od żlebu zataczając łuk. Licznymi zakrętami dochodzimy pod Kopę nad Krzyżnem, by następnie krótkim trawersem w prawo dojść na samą przełęcz.
Pod nazwą Krzyżnego kryje się nie tylko sama przełęcz, ale również położona tuż nad nią rozległa, trawiasto-piarżysta równina, leżąca u styku grzbietów Koszystej i Wołoszyna. Widok z Krzyżnego uchodzi za jeden z najpiękniejszych w całych Tatrach. Znakomicie widać stąd Dolinę Pięciu Stawów Polskich i wodospad Wielkej Siklawy wypływający z Wielkiego Stawu Polskiego. W kierunku południowym widać łańcuch Tatr Wysokich, a w kierunku zachodnim szczyty Orlej Perci z Buczynowymi Turniami i masywem Koziego Wierchu
